If you LOVE someone set them FREE

Het wordt in januari al zes jaar geleden dat ik mijn maatje heb leren kennen.
Vanaf dag 1 zeg ik al ga terug naar Iran want jij bent hier niet optimaal gelukkig.

Ik zie het in zijn ogen als hij voor zich uit zit te staren door het raam.
Ik voel het als we de t.v. aan hebben staan en er weer eens nieuws is uit Iran.
Ik ruik het aan het eten wat we gezamenlijk klaar maken.
Ik hoor het als hij naast me ligt te dromen.
Ik merk het aan hem als ik hem aanraak.
Ik denk met hem mee als hij begint over repatriëring.
Ik zag het tijdens de bezoeken van zijn broer en zoon.


Ik, ik, ik maar het gaat hier totaal niet om mij, Natuurlijk zal ik hem verschrikkelijk missen als hij morgen dan echt zijn aanvraag tot terug keer mag indienen na verloop van tijd en hij echt weg zal gaan, maar eigenlijk heb ik hem nooit echt gehad.

Vanaf het begin ben ik me bewust geweest voor dit moment dat komen gaat, maar heb er voor gekozen om de tijd die we samen zouden hebben zo optimaal te benutten.

Het was de mooiste leerschool die ik ooit gehad heb, ook moeilijk want na 42 jaar vrijgezel te zijn geweest viel het voor Peet niet mee sterker nog ik was in het begin echt A-sociaal in mijn gedrag en zat hij dus ook regelmatig met zijn vinger in de lucht om te melden dat hij er ook nog was. Samenwonen is voor ons nooit een optie geweest, L.A.T.ten vond ik al moeilijk genoeg.

Het cultuur verschil heeft eigenlijk nooit tot problemen geleid wel tot zeer grappige situaties. De eerste keer dat ik een stuk vel van de gebraden ik pikte riep hij Juun stop niet opeten want anders heb je morgen een baard......ik zeg nou dat zien we morgen dan wel weer. Tijdens een gesprek over de uitvaartverzekering vroeg hij aan mij waarom heb je die nodig.....je hebt toch geen boot? en zo kan ik een honderd tal grappige dingen vertellen. Veel heb ik van hem geleerd over de wereld politiek, maar ook door hem weet ik nu pas wat eenzaamheid is, daarvoor kende ik dat gevoel niet, maar toen we eens samen in bed lagen en de relatie enigszins verstoord was dacht ik oke dit is dus wat ze eenzaamheid noemen.

Ook toerist spelen met buitenlandse gasten heeft mij veel gebracht m.b.t. mijn kijk op Holland. Ik zag dat de gasten incl. Reza genoten van mijn Marco en Jacky omdat zij in Iran geen honden mogen hebben. Wat trouwens toch bijzonder genoemd mag worden voor islamieten, Reza zij echter al op dag 1 als ik jou wil hebben zal ik Marco erbij moeten nemen, nu is zijn eerste taakje als hij 's-morgens wakker wordt een rondje met Jacky waar hij erg van geniet!

U begrijpt dat dit waarschijnlijk niet de laatste blog wordt over de repatriëring, zit er nu al vol van en dan moet de aanvraag nog geplaatst worden.

Maar mijn favoriete zanger Sting zong het vroeger al
If you LOVE  someone set them FREE